WATERBEHANDELING
Aquarama 108 – juni 2025
PFAS bestrijd je met kennis en co-creatie
PFAS is onmiskenbaar een van de grootste uitdagingen van vandaag en morgen. Voor Europa alleen al worden de kosten voor het opruimen van PFAS geraamd op 100 miljard euro per jaar. Vanuit een duidelijke ambitie om deel uit te maken van het ecosysteem dat met de oplossing(en) komt, organiseerde Waterleau op 6 februari daarom het PFAS Removal Forum. Naast de eigen experten deelden ook sprekers van ERM, VMM, De Watergroep, Universiteit Antwerpen en Oxyle er hun inzichten en ervaringen.
Waterleau spreekt niet toevallig over een ecosysteem. Er zal namelijk niet zomaar één bedrijf zijn dat met het antwoord komt; er is nood aan co-creatie. “Het gaat om veel verschillende vervuilingen met elk een eigen effect op mens en milieu, en elk een eigen aanpak”, benadrukte Dirk Nuyens van ERM. Daarenboven is PFAS nooit het enige probleem. “Er zullen altijd verschillende technieken van verschillende spelers nodig zijn”, benadrukte Rizwan Isap van Oxyle. “De enige oplossing ligt in samenwerking.”
Continu evoluerend probleem
De enorme diversiteit en kracht van PFAS-verbindingen is echter maar één aspect van de complexiteit van het probleem. Tijdens het PFAS Removal Forum bleek meermaals dat er ook heel wat onzekerheden zijn die de zaken bemoeilijken. Denk maar aan de continu evoluerende kennis over PFAS en de ontdekking van steeds nieuwe stoffen.
Volgens Dirk Nuyens en Liesbeth Verdickt (De Watergroep) is TFA – trifluorazijnzuur, dat onder meer afkomstig is van de afbraak van PFAS in de bodem – zo een van de grootste uitdagingen van vandaag. “Niet alleen is TFA erg moeilijk te behandelen, het is ook min of meer overal aanwezig. Dat legt een enorme druk op onze drinkwatervoorzieningen”, aldus Verdickt. “Daarenboven is het nog onduidelijk hoe de wetgeving er precies mee zal omgaan.”
Onzekere normering
De wetgeving is niet toevallig een tweede onzekerheid die tijdens het PFAS Removal Forum aan bod kwam. Arnout Pottie van VMM lichtte toe aan welke nieuwe normen voor afvalwater we ons in de nabije toekomst mogen verwachten, maar gaf meteen ook mee dat nog niet alle meetmethoden precies vastliggen. Wat betreft de normen voor drinkwater bemerkte Liesbeth Verdickt dan weer dat er vooral over de EFSA-4 norm die Vlaanderen vanaf 2028 zal opleggen tussen wetgever en waterbedrijven nog heel wat discussie bestaat.
Energie-efficiënte technieken
Ondertussen blijft gelukkig ook de technologie in evolutie. Tijdens het PFAS Forum was er aandacht voor zowel volledig nieuwe oplossingen als waardevolle synergieën tussen bestaande technologieën. Zo stelde Rizwan Isap een katalysator voor die zorgt voor de aanmaak van radicalen die op hun beurt de PFAS-verbindingen verbreken en lichtte Jan Dries (Universiteit Antwerpen) toe in hoeverre onder meer elektro-oxidatie en geavanceerde reductieprocessen met UV/SO3 relevant kunnen zijn.
Een afgetekende rode draad in de technische presentaties was de zoektocht naar effectieve, maar ook kosten- en energie-efficiënte oplossingen. Dat bleek het meest uitdrukkelijk in de voorstelling van de Waterleau PFAS Test Bench en de labo-onderzoeken die daaraan voorafgaan. Zij zijn er immers op gericht om voor elke situatie dé perfecte combinatie van technologieën te bepalen – gaande van membraantechnologie tot sorptie, separatie, evaporatie en destructie – en dat in functie van het type PFAS, de matrix van het water en de total cost of ownership.
Redactie: Elise Noyez
Beeld: Waterleau